Deze vragen vormden de leidraad voor de gesprekken die Gijs van Aarle voerde met een tiental broeders. Met hun antwoorden en enkele oude foto’s en filmfragmenten is hij erin geslaagd een inkijkje te geven in het leven van de broeders en in het wel en wee van hun congregatie in Nederland, Indonesië en Brazilië, vanaf 1854 tot nu.
Hij zegt daarover zelf: “De film “Broeders van Huijbergen” is een tijdsbeeld geworden van een geheel eigen wereld, die begon in 1854 en die nu in ons land bezig is met ophouden te bestaan. Een wereld van bevlogen mensen, bezig voor God en de mensheid, zichzelf daarbij zoveel mogelijk wegcijferend. Dat dat sommigen niet helemaal of helemaal niet lukte en dat dat anderen in grote verlegenheid heeft gebracht is vooral de laatste maanden pijnlijk duidelijk geworden. Maar dat doet weinig af aan wat er gedurende anderhalve eeuw door vele honderden broeders wél is neergezet.”
