Een Credo van Paus Franciscus
(voor zijn priesterwijding)
Ik geloof van harte in God de Vader, die om mij geeft als om een zoon, en in Jezus, onze Heer die me in mijn leven zo vervult met de Heilige Geest, dat ik blij kan zijn; Hij draagt me naar een rijk van eeuwig leven.
Ik aanvaard mijn eigen geschiedenis waarin ik een liefdevolle God zag, en door Hem gezien werd. Op een lentedag (21 september) kruiste Hij mijn pad en uitnodigde me uit Hem te volgen.
Ik vertrouw mijn pijn, alhoewel het me aanzet te vluchten in een onvruchtbare eigenliefde.
Ik erken de zondigheid van mijn ziel, die zich steeds meer wil toe-eigenen … zonder terug te geven.
Ik geloof in de goedheid van medemensen en wil onbevreesd van hen houden zonder hen, zoekend naar eigen veiligheid, ooit te verraden.
Ik geloof in religieus leven.
Ik erken dat ik grenzeloos lief wil hebben.
Ik heb vertrouwen in het dagelijkse sterven; alhoewel ik haar brandende pijn wil ontvluchten, nodigt haar glimlach me uit tot aanvaarding.
Ik geloof in Gods geduld dat me omgeeft, weldadig als een zomeravond. (…)
Ik wacht iedere dag op de verrassende verschijning van liefde en kracht, van het verraad en de zonde die bij me blijven tot die laatste ontmoeting met dat stralende onbekende gelaat, waar ik steeds voor wegvlucht, maar toch zo graag wil leren kennen en liefhebben.
Amen.
Vrij vertaald uit:
Vidyajyoti Journal of Theological Reflection, Vol.77/10 October 2013 ( 35)
