GOD SPEELT IN OP ELKE FASE VAN ONS ONDERWEG ZIJN NAAR HEM
In geloof, hoop en liefde mogen wij, Christenen, omgaan met IEMAND: God ontmoeten wij van persoon tot persoon. Daar komen persoonlijke voornaamwoorden aan te pas. Martin Buber, Joods gelovige en denker, wijdde daaraan een prachtig boek onder de titel ICH UND DU. Ja, daar zit de kern: IK EN GIJ. Maar om die kern te benaderen moeten wij een lange levensweg afleggen. Als baby ken ik nog geen onderscheid tussen IK en de ANDER.
Als peuter ontdek ik mijn IKKIGHEID als spil waar alles om draait, en beschouw de ANDER slechts als een verlengstuk van MIJ.
Als opgroeiend kind ga ik een WIJ vermoeden waarbinnen IK en de ANDER zich op elkaar afstemmen. Als puber ervaar ik de dramatiek tussen IK en de ANDER.
Als volwassene kom ik toe aan een IK-ANDER-relatie. Maar wacht God op ons totdat we eindelijk zover gekomen zijn? Nee, God speelt in op elke fase van ons onderweg zijn naar Hem. Wij wagen het met God, omdat God het waagt met ons!
