Uit de archieven valt op te maken dat van alle kandidaten die in de loop van de jaren in Nederland ingetreden zijn bij de congregatie, iets meer dan de helft daar ook gebleven is tot aan zijn dood. Anderen hebben vroeg of laat een nieuwe keuze gedaan en zijn een andere weg ingeslagen.
Soms bracht deze keuze ook een pijnlijke mentale verwijdering met zich mee die gepaard kon gaan met verbittering, gevoelens van schuld en onmacht. Na een schuchter begin, ongeveer 25 jaar geleden, werden veel oude kontakten weer hersteld en een oprechte wederzijdse waardering voor elkaars keuze bracht niet alleen vrijheid maar kon ook jarenlang verborgen leed genezen.
Ook de reunie van zaterdag 2 oktober, die geopend werd met een korte gebedsdienst in de kapel, was getekend door een broederlijke sfeer van herkenning en wederzijdse belangstelling.
